12074 Jędrasiewicz Tadeusz

Mam na imię Tadeusz. Zawsze byłem aktywnym człowiekiem, który miał wiele planów na przyszłość.

Długo pracowałem jako brukarz i z pewnością pracowałbym nadal, gdyby nie choroba. Najpierw przeszedłem zawał, niedługo potem, z powodu zaawansowanej martwicy prawej stopy, amputowano mi nogę. Nagle stałem się osobą niepełnosprawną – już do końca życia. To brzmiało jak wyrok.

Jestem samotny, nie mam rodziny, która mogłaby mnie wesprzeć w trudnych chwilach pomocą, czy chociaż dobrym słowem. Tym ciężej jest walczyć z przeciwnościami losu. Najgorzej wytrzymać ciągłe zamknięcie w czterech ścianach i świadomość, że moja samodzielność została tak bardzo ograniczona. Brak możliwości swobodnego poruszania się i wszechobecne bariery architektoniczne, to największe przeszkody, z jakimi muszę się teraz mierzyć.

Marzę o zakupie protezy, która znacznie ułatwi mi samodzielne poruszanie się oraz o remoncie łazienki, by dostosować ją do moich potrzeb, ale ze swojej skromnej emerytury nie będę w stanie osiągnąć tych celów.

Bardzo proszę o wsparcie, które pomoże mi w pokonywaniu kolejnych barier na drodze do normalnego życia.

Z góry dziękuję za pomoc!