12059 Adamska Izabela

Mam na imię Izabela.

Od wielu lat zmagam się z cukrzycą oraz zakrzepicą. Nauczyłam się jednak żyć z tymi chorobami i pomimo związanych z nimi trudności, zawsze starałam się być aktywna w życiu zawodowym oraz prywatnym.

Poważne problemy zaczęły się bardzo niewinnie, kiedy w 2019 r. złamałam prawą nogę.

Pozornie niegroźny uraz wymagał specjalnego leczenia z powodu towarzyszącej mu zakrzepicy. Niestety wkrótce potem wybuchła pandemia Covid-19, przez co zaplanowane leczenie mocno się opóźniło. Przekładanie kolejnych zabiegów operacyjnych znacznie odbiło się na moim stanie zdrowia, a w rezultacie dalszych zdarzeń doprowadziło do mojego kalectwa. Jakby tego było mało, spotkało mnie kolejne nieszczęście – tym razem rozległe złamanie lewej nogi. Okazało się na tyle poważne, że wymagało natychmiastowej interwencji chirurgicznej.

Wcześniejsze schorzenia w połączeniu z nowymi, wywołały poważne powikłania; ropne zapalenie stawów, stan zapalny oraz duży obrzęk. Pomimo długiego czasu, jaki spędziłam w szpitalu, lekarzom nie udało się cofnąć skutków wywołanych przez złamania. Dodatkowo wykryto u mnie samoistne nadciśnienie i osteoporozę.

Upływający czas zadziałał na moją niekorzyść, pomimo wielu miesięcy bólu i wyrzeczeń straciłam obie nogi. Nagle zabrano mi całą nadzieję oraz plany na przyszłość, musiałam porzucić moje dotychczasowe życie i przyzwyczajenia.

Zostałam uwięziona w łóżku, w mieszkaniu na 4 piętrze – to teraz cały mój świat.

Jedynymi osobami, na które mogę liczyć, są mąż i syn. Moja choroba zmieniła znacząco również ich życie, zarówno pod względem finansowym, jak i konieczności opieki.  Obydwoje z mężem straciliśmy możliwość zarabiania – mąż opiekuje się mną i zajmuje wszelkimi sprawami domowymi. Nasze mieszkanie nie jest odpowiednie do potrzeb osoby niepełnosprawnej.  Aby je przystosować potrzebne są pieniądze na remont, oraz niezbędne sprzęty.

Marzę o tym, by móc kupić protezy i nauczyć się na nich chodzić, żeby zawalczyć o swoją przyszłość i odciążyć bliskich. Przede mną długie leczenie i rehabilitacja, ale przy wsparciu dobrych ludzi, mam szansę na powrót, choćby częściowy do aktywnego życia.

Nie mogę się doczekać chwili, gdy znów wyjdę z czterech ścian, w których jestem uwięziona.

Wierzę, że przy Waszym wsparciu to się uda. Będę wdzięczna za wszelką pomoc w mojej walce o większą sprawność i lepszą przyszłość. Z góry dziękuję za każdą wpłatę! 

http://ukspiotrcovia.futbiz.pl/2021/08/13/pomoc-dla-pani-izabeli-adamskiej/